พระราชาลิงกับสองนักเดินทาง

ชายสองคน คนหนึ่งพูดความจริงเสมอ อีกคนหนึ่งพูดแต่เรื่องโกหก เดินทางไปด้วยกันและหลงเข้าไปในอาณาจักรลิง ที่นั่นลิงตัวหนึ่งยกตัวเองขึ้นเป็นพระราชาเหนือลิงทั้งปวง พระราชาลิงสั่งให้นักเดินทางทั้งสองคนมาเข้าเฝ้าท่ามกลางฝูงลิงข้าราชบริพารที่นั่งเรียงเป็นแถวเหมือนราชธรรมเนียมของมนุษย์

เมื่อชายทั้งสองมาอยู่ต่อหน้า พระราชาลิงได้ถามว่า "เจ้าทั้งสองเห็นข้าเป็นพระราชาเช่นไร?" ชายผู้โกหกตอบว่า "พระองค์คือราชาผู้ยิ่งใหญ่" พระราชาลิงถามต่อว่า "แล้วเหล่าข้าราชบริพารรอบตัวข้าหละ เจ้าเห็นเป็นเช่นใด?" เขาตอบว่า "เหล่าข้าราชบริพารของพระองค์ล้วนมีสง่าราศีทัดเทียมราชฑูตแลขุนพล คู่ควรกับพระองค์มาก"

พระราชาลิงและข้าราชบริพารพอใจในคำตอบของชายโกหก จึงสั่งตบรางวัลให้เขาอย่างงาม

ชายผู้รักสัจจะนึกในใจว่า "หากแม้แค่คำโกหกยังได้รางวัลลาภสรรเสริญมากขนาดนี้ ความจริงจากปากของข้าต้องได้รางวัลเป็นทรัพย์มหาศาลแน่นอน" ดังนั้นเมื่อพระราชาลิงหันมาถามเขา เขาจึงตอบไปตามจริงว่า "ท่านคือลิงที่ยอดเยี่ยม ข้าราชบริพารแวดล้อมท่านก็เป็นลิงที่ดี"

เมื่อได้ยินความจริงจากปากชายผู้สัตย์ซื่อ พระราชาลิงกริ้วจัด ตวาดสั่งให้ลูกน้องฝูงลิงเข้ารุมกัดทึ้งชายผู้นั้นจนถึงแก่ความตาย

แปลจากนิทานอีสป THE APES AND THE TWO TRAVELLERS

คำตอบง่ายๆ

มีวันหนึ่ง น้องผมถามแม่ว่า "ทำไมถึงได้เชียร์ยิ่งลักษณ์ แต่ด่าอภิสิทธิ์ อย่างนี้สองมาตรฐานนี่หน่า?" (แม่ผมโปรทักษิณ-ยิ่งลักษณ์มาก ใครแตะมีเรื่อง) 

แม่ผมตอบสวน "ก็ยิ่งลักษณ์มันชนะเลือกตั้งมา ไม่เหมือนไอ้อภิสิทธิ์ที่หน้าด้านไปแย่งตำแหน่งนายกฯ ของคนอื่น"

คำตอบแม่ง่ายจนผมอึ้งเลย

คำตอบง่ายๆ แค่นี้แหละ น้องผมซึ่งปกติก็ไม่ค่อยฉลาดนักอยู่แล้วเลยดูโง่ลงไปอีก 2 ขั้น โง่ที่ถามคำถามนี้ออกมา

คำตอบง่ายๆ แค่นี้แหละ สลิ่ม+ปชป. ก็ยังคงไม่เข้าใจตราบจนถึงทุกวันนี้

จะให้เอานายกฯ ที่ได้รับประชามติจากเสียงส่วนใหญ่ ชนะการเลือกตั้งอย่างชอบธรรม ไปเทียบกับโจรวิ่งราวที่ปล้นอำนาจไปจากมือประชาชนได้อย่างไร

ยิ่งหาเรื่องจิกกัดด่าทักษิณ ด่ายิ่งลักษณ์ เท่าไร คุณค่าของอภิสิทธิ์และพรรค ปชป. ในสายตาประชาชนก็ยิ่งกลายเป็นสวะต่ำชั้นมากขึ้นเท่านั้น

เชิญพวกสลิ่มหาเรื่องด่ายิ่งลักษณ์ต่อไปเถอะ ด่าไปอีก 100 ปีก็ไม่ช่วยให้ ปชป. ชนะเลือกตั้งหรอก ระวังเหอะ ดีไม่ดี ตำแหน่ง "ผู้นำฝ่ายค้าน" ก็อาจจะไม่เหลือ

ศาสนาไม่ผิดจริงหรือ?

ศาสนาไม่ผิดจริงหรือ? มันเป็นแค่ความผิดของคนคลั่งศาสนาเท่านั้นหรือ?

ไม่ใช่มั้ง :)

เอาอคติที่คิดว่า "ศาสนาเป็นของดีโดยธรรมชาติ" ออกไปก่อน เราอาจจะเห็นความจริงมากกว่าจากมุมมองที่เราเห็นอยู่ตอนนี้

มันไม่ใช่ว่าผมมีอคติต่อต้านศาสนา แต่มันเป็นเพราะอคติที่คุณนับถือศาสนาทำให้คุณมองเห็นว่าศาสนาเป็นของดีและบริสุทธิ์ด้วยในฐานะของ Foundation of Morality การวิเคราะห์ใดๆ ที่ challenge ศาสนาในแง่นี จึงถือว่าผิดหมด

พอมีปัญหา clash กับศาสนาทีไร ทำไมเราต้องอ้างเลี่ยงไปตำหนิว่าเป็นความไม่เข้าใจศาสนาอย่างถ่องแท้และ individual aggression ด้วย

ถ้าหากว่าตัวศาสนาในสถานะสถาบันเองมี defect ของมันเองหละ? ถ้าเราแยกศาสนาออกจาก Morality landscape หละ? เหมือนอย่างที่ครั้งหนึ่งเราแยกศาสนาออกจากการอธิบายธรรมชาติ จะเกิดอะไรขึ้น?

ไม่ใช่ bias และ predisposition ที่เราวางไว้ในศาสนาเองหรือที่มันขัดกับหลักเหตุผลและความกระหายในความรู้อันเป็นพื้นฐานแห่งความเป็นมนุษย์?

การไปไล่จิกด่าพระบางรูป คนคลั่งศาสนาบางคน หรือไปตามติดจับคำผิดพระเซเล็บ มันไม่ช่วยแก้ปัญหาหรอก

คำถามที่แท้จริง คือ "สถานะของศาสนาในปัจจุบันนี้มันถูกหรือไม่"

และก่อนจะตั้งคำถามนี้ต้องลบอคติที่คิดว่าศาสนาเป็นของดีออกไปก่อน เอาความดี-ไม่ดีซึ่งเป็นการนิยามแบบ subjective ออกไปก่อน

สังคมแห่งเหตุผล สันติภาพที่แท้จริง

ผมไม่เคยเห็นครั้งไหนเลยที่การใช้เหตุผลนำมนุษย์ไปสู่ความรุนแรง หากการเสนอความคิดอันเป็นเหตุเป็นผลจะก่อให้เกิดการสะเทือนขึ้นในสังคม และมีความขัดแย้งตามมา นั่นไม่ใช่เพราะเหตุผลนำมาซึ่งความรุนแรง แต่เป็นเพราะความไร้เหตุผลที่มีอยู่ก่อนหน้านั้นต่างหากที่บ่มเพาะความรุนแรงเอาไว้

มนุษย์พัฒนาระบบเหตุผลและจริยธรรมขึ้นมาเพื่อการอยู่ร่วมกันอย่างมีสันติภาพ เพื่อต่อต้านสัญชาตญาณดิบแห่งการแก่งแย่งแข่งขัน การแบ่งปันผลประโยชน์อย่างเป็นธรรมจะเกิดขึ้นไม่ได้หากปราศจากการถกเถียงและตกลงกันอย่างมีเหตุมีผล มีเพียงแต่การวางศรัทธาไว้ในระบบของเหตุผลเท่านั้น จึงจะทำให้สังคมมนุษย์ก้าวไปถึงสันติภาพอย่างแท้จริงและยั่งยืน

หากไม่มีการปรับตัว สังคมที่วางศรัทธาไว้ในตัวบุคคลหรือสถาบันใดสถาบันหนึ่งจึงเลี่ยงความรุนแรงไม่พ้นในที่สุด

ความสำคัญของบทลงโทษที่เป็นธรรม

เรื่องนี้นานแล้ว พอดีนึกขึ้นได้ แล้วนึกถึงทีไร ผมก็รู้สึกอนาถใจกับความคิดพวกสลิ่มอย่างสุดจะกล่าว มันเป็นเรื่องที่เว็บ Jusci ผมไปเถียงกับคนคนหนึ่งประเด็นเรื่อง "ถ้าไม่คิดจะละเมิดกฏหมายอยู่แล้ว จะต้องร้อนตัวอะไรกับกฏหมาย" (เรื่องที่ผมพูดก็ไม่ได้เฉพาะเจาะจงมาที่ ม. 112 ด้วยนะ แต่พูดถึงกฏหมายที่ไม่เป็นธรรมทั่วไป เขาคงคิดว่าผมจงใจพูดถึง ม. 112 แหละ)

ผมก็เลยตอบไปแบบตามสูตรเพราะคิดว่าตรรกะป่วยๆ แบบนี้มันไม่มีอะไร แย้งง่ายๆ ก็จบ ผมเลยสมมติว่า "ถ้าพรุ่งนี้ มี กม. ฝ่าไฟแดง ติดคุก 3-10 ปี ปรับ 50,000-100,000 บาท คุณคิดว่าคุณยอมรับได้หรือ"

สิ่งที่ทำให้ผมอึ้งแบบที่ภาษาวัยรุ่นเรียกว่า "ไปต่อไม่เป็น" คือคำตอบต่อมาของเขาดังนี้ "การฝ่าไฟแดง เป็นสิ่งไม่ควรกระทำ และอาจทำให้ผู้อื่นเสียชีวิตได้ ติดคุก 3-10 ปี ปรับ 50,000-100,000 บาท ผมยอมรับได้"

คือที่ผมไปต่อไม่เป็นเนี่ย ไม่ใช่เพราะว่าตรรกะของเขาดีมากจนผมแพ้นะ ตรงกันข้ามเลย มันเพี้ยนมากจนผมรับไม่ได้ต่างหาก

ไม่ต้องจบนิติศาสตร์มาก็รู้ได้แล้วว่าระบบกฏหมายสมควรจะต้องมีโทษลดหลั่นกันตามระดับความผิด แม้แต่กฏหมายที่เข้มงวดเผด็จการขนาดไหนก็ยังอิงกับหลักการนี้ มันเป็นสามัญสำนึกปกติของมนุษย์ที่พอจะใช้เหตุใช้ผลเป็น

คิดดูง่ายๆ ถ้าพรุ่งนี้ประเทศไทยเสนอปรับให้ทุกความผิดมีบทลงโทษ คือ ประหารชีวิต เหมือนกันหมดทุกมาตราไม่ว่าจะเล็กน้อยอย่างทิ้งขยะลงพื้นหรือฆ่าคนวางเพลิง จะเกิดอะไรขึ้น?

ผลที่ออกมามันจะไม่ใช่ว่าทุกคนไม่กล้าทำผิดกฏหมายหรอกครับ แต่จะกลายเป็นว่าสังคมจะพังพินาศ ไร้ขื่อแปทันที เพราะเมื่อโทษของการทำผิดกฏหมายเล็กๆ เช่น การขับรถผ่าไฟแดง หรือ การทิ้งขยะลงพื้น เท่ากับการฆ่าคนตายหรือวางเพลิง คนที่ทำผิดเล็กๆ น้อยๆ เขาก็จะต้องเลือกฆ่าพยานหรือทำลายหลักฐานทิ้ง ถ้าไม่ฆ่า เขาก็ต้องโดนโทษประหารแน่ๆ สู้ฆ่าดีกว่า จะได้รอดไม่ถูกฟ้อง

สังคมแบบนี้มั้งที่สลิ่มอยากอยู่! นี่คงเป็นนิติรัฐในยูโทเปียสินะ!

สูเอ๋ยคิดบ้างหรือไม่...ราชากับปรสิตกำเนิดจากแห่งใดกัน?

"Whence, thinkest thou, kings and parasites arose?
Whence that unnatural line of drones who heap
Toil and unvanquishable penury
On those who build their palaces and bring
Their daily bread? -From vice, black loathsome vice;
From rapine, madness, treachery, and wrong;
From all that genders misery, and makes
Of earth this thorny wilderness; from lust,
Revenge, and murder. -And when reason’s voice,
Loud as the voice of Nature, shall have waked
The nations; and mankind perceive that vice
Is discord, war and misery; that virtue
Is peace and happiness and harmony;
When man’s maturer nature shall disdain
The playthings of its childhood; -kingly glare
Will lose its power to dazzle, its authority
Will silently pass by; the gorgeous throne
Shall stand unnoticed in the regal hall,
Fast falling to decay; whilst falsehood’s trade
Shall be as hateful and unprofitable
As that of truth is now."

Percy Bysshe Shelley, Queen Mab

บทกลอนจากกวีอังกฤษ Percy Bysshe Shelley ครับ อ่านแล้วเข้ากับอารมณ์ที่ค้างจากเมื่อวานพอดี

เสียดายเนอะที่ไม่ใช่นักชีววิทยาแต่ง :)

ผมเห็นด้วยกับ "สมคิด" (และผู้บริหาร มธ.) ... มหาลัยควรเป็นสถานที่ราชการ

หลังจากที่ได้อ่านข่าว "สมคิด" ระบุผู้บริหารมีมติไม่ให้ใช้พื้นที่มธ.เคลื่อนไหว112 เนื่องจากเกรงว่าประชาชนจะเข้าใจผิดว่ามหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์เป็นฐานเคลื่อนไหวทางการเมือง ผมมีความยินดีเป็นอย่างยิ่ง
นี่สิ คือ ความเป็นกลางทางการเมืองอย่างแท้จริงของธรรมศาสตร์ในยุคปัจจุบัน

• ยุคแห่ง 14 ตุลา, 6 ตุลา ที่นักศึกษาถูกคอมมิวนิสต์ล้างสมองนั้นได้จบลงไปแล้ว
• ชื่อ "มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์และการเมือง (มธก.)" ที่ ปรีดี พนมยงค์ ตั้งขึ้นนั้นเป็นแค่ gimmick หรูๆ ปรีดีคงจะคิดอะไรไม่ออกเลยใส่คำว่า "การเมือง" เข้าไปในชื่อโก้ๆ
• แนวทางของ สมคิด เลิศไพฑูรย์ อธิการบดี มธ. คนปัจจุบัน คือการสืบต่อเจตนารมณ์ที่แท้จริงของปรีดี ผู้ซึ่งจงรักภักดีต่อสถาบันกษัตริย์อย่างล้นพ้น อันจะเห็นได้จากการเชิดชูพระเกียรติของ ร. 7 ในร่างประกาศคณะราษฎรฉบับที่ 1 
• วจีอมตะของปรีดีที่เปรียบมหาวิทยาลัยเป็น "ประดุจบ่อน้ำ บำบัดความกระหายของราษฎร" นั้นไม่ได้แย้งกับการห้ามเคลื่อนไหวรณรงค์แก้ ม. 112 [โดยเฉพาะกิจกรรมของคณะนิติราษฎร์]เลยแม้แต่น้อย เพราะตามเหตุผลของสมคิด "มหา'ลัยเป็นสถานที่ราชการ" การอันใดที่ทำให้มหาวิทยาลัยดูไม่เป็นราชการ จึงไม่สมควร
• ก่อนหน้านี้ประชาชนมองบทบาททางการเมืองของมหาวิทยาลัย (ไม่ใช่แค่ มธ.) ในทางชื่นชมมาโดยตลอด ไม่ว่าจะเป็นการลงชื่อขอนายก ม. 7, การสนับสนุน(ทั้งทางตรงและทางอ้อม)การปล้นอำนาจประชาชน, รวมไปถึงการให้ความรู้แก่ประชาชนว่านายกฯ ที่มาจากการเลือกตั้งอย่างถูกต้องตามวิถีประชาธิปไตยนั้นเลวร้ายอย่างไร เผอิ๊ญ..เผอิญ ที่มีนักวิชาการส่วนน้อยไม่กี่คน เช่น คณะนิติราษฎร์ ออกมาเคลื่อนไหวทางการเมืองจนทำให้ภาพพจน์ของนักวิชาการ-อาจารย์มหาวิทยาลัยที่ดีต้องแปดเปื้อน

สงสัยว่าวันที่ 11 พฤษภา "วันปรีดี พนมยงค์" ปีนี้ เราจะต้องจัดงานเฉลิมฉลองให้ยิ่งใหญ่กว่าทุกๆ ปีซะแล้ว ด้วยวิสัยทัศน์ระดับนี้ของผู้บริหาร มธ. ยุคปัจจุบัน เกียรติภูมิของมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์จะสูงส่งคู่ฟ้าเมืองไทยไปชั่วกัลปาวสาน (อ้อ ที่อ้างกันว่าปรีดีไม่สนใจเกียรติตำแหน่งใดๆ นั้นก็คงไม่จริงหรอกครับ คงจะทำซึนไปอย่างนั้นเอง ดังนั้นเราจึงควรสักการะ "พ่อปรีดี" กันให้เต็มที่ เอาให้ดุจดั่งเทพเจ้าไปเลย)